می تواند زاییده تفاوت فرهنگی باشد و یا به راحتی نتیجه یک هم فکری عالی. به هر صورت ژاپن هتل هایی برای عشاق دارد که مخصوص بزرگسالان است و به خانواده ها (مخصوصاً خانواده های دارای فرزند) اتاق نمی دهد. این قضیه مختص به ژاپنی ها نیست و دیگر کشورهای آسیای جنوب شرقی از هتل هایی با این امکانات بهره مند هستند اما برای اولین بار سال ۱۹۶۸ در اوزاکای ژاپن هتلی به نام “هتل لاو” افتتاح گردید. امروزه در قاره های آمریکای شمالی و جنوبی، استرالیا نیز وجود دارند و ممکن است نام این هتل ها فرق کند، مثلاً در نیجریه به نام “زمان کوتاه/وقت تنگ” معروف هستند.
تنوع در این هتل ها بسیار بالا است و نسبت به قیمت، خدمات مختلفی ارایه می دهند و از نظر کاراکتری با یکدیگر تفاوت هایی از زمین تا آسمان دارند. اگر بخواهیم در مورد امکانات این هتل ها چند مثال بزنیم می توان گفت هتلی وجود دارد که هیچ پنجره ای رو به بیرون ندارد؛ هتل دیگری است که سقف اتاق هایش از ارتفاع بلند به ارتفاع کم می رشد، هتلی وجود دارد که اتاق هایش پر است از عروسک و مخصوص بچه ها، ولی بچه ای اجازه ورود به هتل را ندارد، اتاق هایی در لاو هتل هل وجود دارند که می توانید در آن قایم باشک بازی کنید، هتل هایی با چند ورودی برای افرادی که می خواهند مخفیانه وارد شوند و …
به جای شکلات کنار تخت خواب، وسایل آمیزش جنسی گذاشته می شود. حتی اگر شریک زندگی خود را (حداقل برای یک شب) پیدا نکرده اید، می توانید در خود هتل انتخاب هایی داشته باشید.
مکانیزم هتل ها به این گونه نیست که حتماً نیاز به خوابیدن در شب باشد. آپشن ها متفاوت است و می توانید فقط نرخ “استراحت” را بپردازید و گزینه های دیگر که بسته به هتلی دارد که در آن اقامت می کنید. حتی در بعضی از آن ها لباس های مخصوص به شما می دهند که می تواند در فانتزی مسافران موثر باشد.
لاو هتل ها در حال گسترش هستند و از نظر تفاوت خدمات روندی رو به رشد دارند و در درآمدزایی هم در بخش داخلی و هم برای توریست ها می توان روی آن ها حساب باز کرد.
