احترامی که هندوها برای زندگی و موجودات زنده قائل هستند مثال زدنیست. به دلیل احترام، پرستش، رسیدگی ، نگه داری و … از حیوانات مختلف و به خصوص گاو، هندی ها نسبت به مردم سایر کشورها متمایز هستند. هندی ها گاهاً معابدی برای دیگر مخلوقات و حتی چیزهای دیگر بنا می کنند. یکی از این عجایب، معبد موش ها است؛ کارنی ماتا. کارنی الهه ای در هند، که به باور خود اعضای خانواده اش نمی میرند بلکه به صورت موش به زندگی باز می گردند. داستان از این قرار است که روزی یکی از پسران کارنی (لاکسمن) در آبگیری غرق می شود و کارنی به خدای مرگ یعنی یاما، التماس می کند که فرزندش را حفظ کند. یاما ابتدا سر باز می زند، اما بعد قبول می کند پسر را نجات دهد ولی در عوض لاکسمن و دیگر فرزندان مذکر کارنی را تبدیل به موش می کند. گرچه این داستان مربوط به موش های کنونی درون معبد نمی شود. با توجه به افسانه های محلی که پخش می شوند، دو داستان ریشه قوی تری دارند. اولی اشاره به باوری دارد که تمام کودکان در قالب موش به دنیا می آیند و دیگری اشاره به بیش از ۲۰/۰۰۰ سربازی دارد که میدان جنگ را ترک کردند. سربازانی که کارنی برای مجازات تبدیل به موش می کند و معبد را به عنوان محل اقامت همیشگی به آن ها پیشنهاد می دهد.
مردم برای دیدن موش ها، عبادتشان، احترام گذاشتن، غذا دادن و پیش کش کردن هدایا از سرتاسر هند به این معبد می آیند و توریست های خارجی برای دیدن مرسومات بالا. بیش از ۲۰/۰۰۰ موش سیاه در این معبد زندگی می کنند و گاهی اوقات تعدادی موش سفید در میان آن ها دیده می شود که حتی مقدس تر نیز هستند و به محض دیدن موش سفید گردشگران به سمت آن ها هجوم می آوردند. به موش های معبد کاباس می گویند. معبد در راجاستان قرار دارد و سالانه میزبان صدها هزار گردشگر است. در دو نوبت از سال میزبان گردشگران است، یکی مارس-آوریل که به مدت بیشتری باز است و دیگری سپتامبر-اکتبر.
بازدیدکنندگان باید پابرهنه وارد معبد شوند و حتی به عنوان تبرک از ظرف شیر موش ها جرعه ای می نوشند و برای آن ها از مکان های اختصاص داده شده در خارج از محیط معبد غذا تهیه می کنند.هر موشی که بمیرد، یک موش نقره ای خالص و تو پر ساخته می شود.
